The Fast Food Kings (B) Blue Monday Concerts De Blauwe Kater Leuven (28-11-2022) reporter & photo credits: Freddie info club: De Blauwe Kater info band: The Fast Food Kings © Rootsville 2022

Deze vier Koningen zijn nog niet zo lang opgestaan en maakten we een eerste keer kennis mee vorige maand als één van de acht finalisten op de 'Belgian Blues Challenge'. Uiteraard zijn het geen bluekes maar wel bekenden uit onze Belgische bluesscéne. Zo zijn er beatfarmer Toon Derison en stringbender Bart Rico Ulens. Bassist Marc 'Rusty' Thomas kent de music business van binnen en van buiten en helemaal vooraan treffen we harper Wim Degeest aan. Vandaag staan deze vier patriotten op het podium in 'De Blauwe Kater' te Leuven als 'The Fast Food Kings'. Wij passeerden eerst nog langs de McDonalds om zo alvast in de juiste stemming aan te komen en toen we vanuit 'Gevarenwinkel' arriveerden zagen we dat Bas en Steffie de parking van de 'Blauwe Kater' ook reeds in de juiste sfeer hadden omgetoverd. Met Dirk 'Fandango' Lekenne hadden ze zo ook een master engineering op de juiste plaats.

Deze 'The Fast Food Kings' hadden heel wat collega's de weg gewezen richting dit iconische café dat op maandagavond steeds weer wordt getransformeerd tot een echte juke-joint, helaas zonder de blues mama's. Dit samen met de altijd wel talrijke opkomst van de Leuvense Unief studenten maakten dat de keet weer boesjevol zat. Van bij de intro zouden de studentjes hier ondergedompeld worden in de wereld van de 'West Coast' en met een instrumentaal jump 'n jive bluesje was iedereen hier meteen in de juiste stemming. Nog als vanouds wordt het nemen van de juiste kiekjes weer haast onmogelijk gemaakt want op het eerste gezicht tellen deze 'Fast Food Kings' al talrijke danslustige aan. We're ready to party werd dus een waar statement.

'West Coast' en 'Chess' blues staan dus zoals gezegd op het menu en met het rauwe 'Riding in the Moonlight' van Howlin' Wolf uit 1951 zitten we hier met z'n allen onmiddellijk in de enige en echte blues sfeer. Via 'Sick & Tired' van Chris Kenner en het voodoo georiënteerde 'Somebody Tho' Bad Luck' komen we uit bij een onvervalste tearjerker en met 'Leaving You' laten deze Kings horen dat ze ook dit aspect in de blues meester zijn. Die enige vrije vierkante meter werd dan ook onmiddellijk ingenomen door een verliefd koppeltje.

'Howling' is een original die als eerste single werd uitgebracht en zo ook de blues charts mee werd bestormd. 'Met 'Tear It Up' lijkt het wel of Kim Wilson & The Fabulous Thunderbirds hier in de 'Blauwe Kater' is neergedaald al zal het merendeel van de aanwezigen bij die naam uit de lucht komen te vallen. 'Cross Your Heart' leverde dan weer een indrukwekkende solo op gitaar van Rico en met 'This Train' dat vanuit het originele uit 1922 als gospel was bestemd hebben de 'Fast Food Kings' hier een outswinger in huis om 'u' tegen te zeggen en zo ook tegen het eerste gedeelte. Stoom af laten is nu geen overbodige luxe hier in de 'Blauwe Kater'.

Met 'Modern Numbers' gaan alle neuzen hier terug richting podium en met 'I'm Ready....I'm Willing and Able' gaat het dak er hier spreekwoordelijk af en kan je geen universitair scholiertje meer vinden dat niet beweegt. Gewoon top ambiance!. Krijgen we nog het deep south bluesje 'Don't Touch Me Baby' zoals we dit ook kennen van Kim Wilson en ik hoef je niet te vertellen dat het hier wel snor zat vanavond in 'De Blauwe Kater'.

Ook met 'Baby, Please Don't Lie To Me' blijven we aan de 'West Coast' waarna we met 'Long Time' een voorsmaakje krijgen van de nieuwe single die zal worden uitgebracht. 'I Smell Trouble' werd in 1957 al uitgebracht door Bobby 'Blue' Bland en is hier de voorbode om nog eens een laatste keer goed uit de bol te gaan en dat doen ze hier met 'So Long Baby Goodbye' van de broertjes Dave en Phil Alvin aka 'The Blasters'.

Uiteraard kunnen deze 'The Fast Food Kings' hier nog niet beschikken en volgen er nog de bisser 'The Crawl' van? jazeker Kim Wilson en zijn Fabulous Thunderbirds en zo weten ook deze Kings van 'It Ain't Easy' om hier in de kater de boel op stelten te zetten, en toch deden ze het. Arianne YaYa van dat ene blues syndicate wist hier haar skills als Go Go Girl verder te ontwikkelen, evenwel zonder Mini skirt. Wij trokken naar andere oorden voor onze afsluitende 'Orval Time' en gingen slapen met een deuntje van Corrie en de Rekels in ons hoofd...echtig en techtig zouden die van Goezot zeggen ;-) Tot in den draai dan maar!